drzewa parkowe
Trudno sobie wyobrazić miasta i osiedla bez zadrzewionych miejsc doskonałych na wypoczynek. Gatunki drzew, jakie możemy spotkać w naszych parkach i innych terenach zielonych, są charakterystyczne i dość ściśle związane z naszym krajem. Parkowy krajobraz tworzą przede wszystkim drzewa liściaste, iglaste, krzewy i byliny.
Piękne są także majestatyczne kasztanowce (Aesculus hippocastanum), zachwycające dekoracyjnymi liśćmi oraz kwiatami, które zależnie od gatunku mogą być białe, żółte i czerwone. Wielką zaletą tych drzew jest to, że w letnie gorące dni dają dużo cienia.
Spacerując parkowymi alejkami warto wypatrywać klonów (Acer platanoides), które szczególnie urokliwe prezentują się jesienią.
Szczególne walory dekoracyjne prezentuje brzoza (Betula), która wyróżnia się ładną korowiną.
Ze względu na swoje rozmiary i piękne przebarwienie jesienią, bardzo efektownie na dużej przestrzeni prezentują się buki (Fagus sylvatica).
Z wierzb (Salix) najczęściej spotykaną i bardzo dekoracyjną jest wierzba płacząca (Salix alba 'Tristis'). Jej piękno wynika z ładnego pokroju oraz niezwykłych kwiatów, nazywanych bazimi kotkami. Zwisające gałęzie doskonale komponują się z otoczeniem parkowym, zwłaszcza przy tych, które sąsiadują z wodą.
Zmienność pór roku i związane z tym opadanie liści u drzew liściastych wymaga, aby w parku uwzględnione zostały także drzewa iglaste. Dlatego honorowe miejsce zajmują drzewa i krzewy iglaste, takie jak cisy (Taxus), modrzewie (Larix), świerki (Picea), jodły (Abies) oraz żywotniki (Thuja), cyprysiki (Chamaecyparis) i jałowce (Juniperus).
CIEKAWOSTKI
Drzewa dają schronienie licznym gatunkom organizmów. Chronią nas przed skwarem letniego słońca, osłaniają przed silnym wiatrem. Dzięki procesowi fotosyntezy wytwarzają niezbędny nam do życia tlen.
Sok brzozowy ma działanie wzmacniające dla naszego organizmu. Stosowany jest także na porost włosów.
Dęby to długowieczne rośliny drzewiaste, które potrafią dożyć 1000 lat, a średnica ich pnia może przekroczyć 2 metry.
Bukiew, czyli owoce buka zwyczajnego, stanowią przysmak wielu zwierząt np. wiewiórek, które chętnie odwiedzają park. Kora i liście buka niegdyś służyły do garbowania skór.
CZTERY PORY ROKU W PARKU
Wczesną wiosną, pod nagimi konarami drzew, z ledwo rozmarzniętem ziemi wychylają się kępy przebiśniegów. Zakwitają fiołki, złocie i ziarnopłony, a także drzewa (np. kasztanowiec biały) i krzewy (forsycje, derenie, tawuły). Parkowe rabaty pysznią się też barwami zakwitających roślin ogrodowych. Są wśród nich tulipany, żonkile i przeróżne gatunki róż. Wiosenne spacery parkowymi alejami to świetny relaks i dobra okazja do obserwacji budzącej się ze snu zimowego przyrody.
Latem zakwitają parkowe lipy, piękny zapach roztaczają też robinie akacjowe i wiciokrzewy. Wokół nic gromadzą się pszczoły i inne owady zbierające nektar.
Jesienną magię parku tworzą fantazyjne kolory przebarwiających się liści drzew i krzewów. Wiele z nich opada na pakowe murawy i aleje, szeleszcząc pod stopami spacerowiczów. Liście buków i dębów czerwonych przybierają czerwoną barwę, liście grabów, jesionów i lip mają złocisty kolor. Przepięknie też wyglądają różne odmiany klonów. Obsypane owocami krzewy - głogi, kaliny, śnieguliczka, róże dzikie są natomiast stołówką dla parkowych ptaków i drobnych ssaków.
Zima to czas odpoczynku w świecie parkowej przyrody. Ustaje wegetacja roślin. Padający śnieg przykrywa trawniki i gałęzie nadając krajobrazowi spokojny charakter.
